Małe jest piękne

Hej!

Wiele razy zastanawiałam się, jak to jest być kimś wysokim. Sięgać do najwyższych szafek, być widoczną wśród tłumów. Niestety nigdy się nie dowiem. Mam zaledwie 155 cm i rocznikowo 17 lat. Zdecydowanie coś tu nie gra ;) Jedynym wyjściem dla mnie są szpilki, których nie znoszę. Więc co zrobić? Jest na to wyjście. 

Zapomnij o tym, ile masz wzrostu. Przestań się przejmować dogryzaniem innych. Przecież to nie twoja wina, lecz genów. A one nie uznają reklamacji. Postaraj się dostrzec w sobie jakieś plusy. Mogą to być piękne włosy, zgrabne nogi, para cudownych oczu. Cokolwiek. Masz o tym pamiętać. Pokazuj swoje atuty i nie zwracaj uwagi na niedoskonałości. Przecież każdy je ma, nie jesteśmy chodzącymi ideałami. Trzeba o tym pamiętać.

Może nie podoba ci się twój wzrost. Uwierz mi, są ludzie, którzy ci zazdroszczą. Wiem to z własnego doświadczenia. Sporo osób mówi mi, że jestem słodka i sami chcieliby być mną. Jestem drobna i to odmładza :D Nie mam problemów z kupowaniem ubrań, zawsze znajdzie się jakaś XS'ka. Łatwo się chowam, więc co za tym idzie, trudno mnie znaleźć. Plusem jest to, że jestem nawet zgrabna, nie muszę ćwiczyć, żeby zachować figurę, Po prostu taka jestem.

 

Więc pamiętaj, to, że tobie coś się nie podoba, nie znaczy, że innym też. Mamy różne upodobania. Postaraj się dać sobie szansę :)

I na koniec:

Naszyjnik- Sinsay | Bransoletki i zegarek- New Yorker | Koszula- New Yorker